Buruk Günce, üstümüze cöken karanligin günbegün izini süren Boyun Egmez bir kursunkalemin, Enver Ayseverin dilinden dökülenlerden olusuyor. Inatla dik durmaya calisanlarin aci degil, acitici hikayesi bu.

Bu ülke mutsuz artik, yasam sevinci calinmis insanlar arasinda soluk almaya cabaliyorsun. Direncini yitirdigin zamanlar oluyor, sonra cocuksu heyecanlarin var; kursunkalemleri seviyorsun iste, inatla okudugun kitaplar var, sefkatle bakiyorsun onlara yine... Tuslara ritimle vuran parmaklarina bakiyorsun, cikan sesleri seviyorsun. Daha ne kadar vaktim var diye sormaya basladigini fark edip telaslaniyorsun. Geceye birakiyorsun sözlerini, sabaha dek demlensinler, bir kez daha okurum nasilsa diyorsun icinden. Bir mektup yazmak istiyorsun sonra... Hevesin gecer nasilsa, gözünden uyku akiyor da bir türlü tutmuyor iste, uyuyamiyorsun...