Ne zaman, Bosnanin caresiz annelerinin öpmeye doyamadigi cennet kokulu cocuklarinin yerine, simdi Bosnanin her yerinde kutsal birer anit gibi dikili olan, binlerce soguk mermer mezar taslarini öptükleri aklima gelse ici kan aglayan bir dilhun olurum. Sonra Bosnam diye lal olmus meftun bir semazen gibi arsin üstünde yana yana dönerim. Döndükce Bosnada katledilen ve cennetin kapisinda beklesen öksüz, yetim cocuklarin caresiz cigliklari icimde kor olup kalbimi daglar. Ve kalbimdeki bütün melekler Bosnanin mazlumlarinin ahi bu dünyadan cikmadan cennetin kapilari acilmayacak diye sessizce aglasirlar arstan yeryüzüne. Affet beni Bosnam cok üzgünüm Yetisemedigim icin sana
Ismail Alacanin kaleminden Bosnadan Istanbula bir anne-kiz öyküsü.