Hikayesi olmayan bir sey var midir Havaya birakilan bir solugun, hatta o solugun her bir zerresinin bir hikayesi yok mudur mesela Her solugun yüklendigi, cigerden cikarip havaya teslim ettigi, esintilerle dört bir yana ucurdugu bir duygu ve o duygunun da bir hikayesi yok mudur Gögüsten bir ah ile mi yoksa bir oh ile mi ciktigini düsündügü andan itibaren hikayecinin zihni, o solugun hikayesini kurgulamaya baslar. Bir kadin ve adam, karincalar ve kurbagalar, yazarlar, cocuklar; caz, Latin edebiyati, tretman, Braille alfabesi; Schiphol Havalimani, konak, cöpler, tren; simit, kivi... Her biri birer öykünün parcasi olmak icin kendi öykülerini de sirtlanarak gelir ve yerlerini alir bu iki kapak arasinda. Yazar, farkli pencerelerden yalin ve samimi bir sekilde hal, duygu ve düsünceleri ironi, mizah ve yogun ic cözümlemelerle degerlendirmis; hayata özgü, anlamli bildirimleriyle de kisisel dünyalarin temeline inmeyi bilmistir. Böylelikle kahramanlarinin ayakkabilarini giymekle kalmayip onlara da baskalarinin ayakkabilarini giydirebilmistir. Ince iscilik bir kurgu, sinematografik bir bakis, sade agir ayrimi yapmaksizin dili tam bir kabulle kucaklayis ve pürüzsüz zaman gecisleri yazarin öyküleme tarzinda öne cikar. Obur Bibliyofilde oldugu gibi bu ilk öykü kitabinda da yazarin özgün cizimleri her bir hikayenin esiginde, ellerinde leislerle okurunu karsiliyor