Arap elifbasi, tarih boyunca Islami kabul eden topluluklarin ve devletlerin ortak kullandiklari bir yazi olmustur. Bunun temel sebebi, Islamin temel iki kaynagi olan Kuran-i Kerm ile hadis-i seriflerin Arapca olmasidir. Bundan dolayi, Islam dinine giren Türk topluluklari ve bunlarin kurduklari devletlerde kullanilan Türkce, Farsca gibi diller de Arap elifbasi ile yazilmistir. Karahanlilar, Gazneliler, Selcuklular ve bircok devlet gibi, Osmanlilar da bunu uygulamislardir. Bütün diller canli, yani degisken olarak nitelendirilirler. Canlilik deyince akla gelen gelisme, ilerleme, degisme hatta ölüm, diller icin de gecerlidir. Bu degisime etki eden bircok sey vardir. Dilin konusuldugu cografya da bu etkenlerden biridir.Dünya tarihindeki en genis cografya ve en uzun ömre sahip devletlerden biri olan Osmanli Devleti resm dil olarak, devleti kuran ve omurgasini olusturan kesimin dili olan Türkceyi kullanmis, diger müslüman devletler gibi, Türkceyi Arap elifbasiyla yazmistir. Bunun yaninda, bütün dillerde bulunan degisme özelliginin sonucu olarak, kullandigi Türkce baska cografyalarda kullanilan Türk lehcelerinden bazi farkliliklar göstermistir. Bu farklilik bazi kelime telaffuzlarinda, fiil cekimlerinde oldugu gibi, bazi imla yazim kurallarinda da ortaya cikmistir.yazilan metinleri anlamak icin o alanda kullanilan dili yani üslup ve kavramlari bilmek gerekir Türkce yazilan bir tip kitabini herkesin anlayamayacagi gibi.