Intercropping is de praktijk van het gelijktijdig telen van twee of meer gewassen op hetzelfde veld om de totale productie per oppervlakte-eenheid te maximaliseren. Het belangrijkste voordeel van intercropping systemen bestaat uit zowel hoge als korte planten in de potentiële complementariteiten in het gebruik van zonlicht voor de productie van gewassen. De voordelen van het intercroppen van een graangewas met een peulvrucht worden vaak beperkt door de dominantie van het graangewas, waardoor de peulvrucht ernstig wordt afgeremd. Een doel van veel kleine boeren die gebruik maken van een maïs-peulvruchtensysteem is het bereiken van een volledige productie van het pindagewas plus de extra opbrengst van het bijbehorende maïsgewas. Intercropping als een soort gewasdiversificatie is nu populair onder de kleine boeren. Een reden voor deze populariteit is gebaseerd op winst en het maximaliseren van hulpbronnen en een efficiënt watergebruik. Daarom is het doel van deze studie om de onderlinge relatie van pinda-maïs intercropping patronen, de geometrische en plantaardige dichtheid van maïs het schaduwgewas in zanderige grond te onderzoeken in vergelijking met alleen het planten van de twee gewassen en verschillende niveaus van stikstofbemesting.