Bu satirlari size, kapisi sonuna kadar parlak günes isigina acik olan degirmenimden yaziyorum.
Önümde isil isil bir cam korusu tepenin eteklerine kadar uzaniyor. En yakindaki daglar olan Alpler cok uzakta, gri siluetleri gökyüzüne yaslaniyor. Etrafta neredeyse hic ses yoktu; uzaklardan belli belirsiz duyulan bir kaval sesi, lavantalarin arasindan seslenen bir culluk ve bir yerlerden duyulan bir katirin boynundaki can sesleri. Provencenin isigi bu muhtesem manzaraya can veriyor.
