De onderwijsomstandigheden van Aziatische Amerikaanse studenten met een handicap zijn onvoldoende vertegenwoordigd in de literatuur, meestal als gevolg van misvattingen en ondervertegenwoordiging in het speciaal onderwijs. Ouderlijke belangenbehartiging in het proces van doorverwijzing naar de plaats van vestiging is vooral van vitaal belang voor het waarborgen van passend onderwijs. Er is weinig literatuur over de betrokkenheid van allochtone ouders bij dit proces. Daarom wordt in dit boek getracht de gegevenskloof met betrekking tot het thuis-school partnerschap met Aziatische Amerikaanse ouders van leerlingen met een handicap te verkleinen. Er is gekozen voor een kwalitatieve methode om de interacties en ervaringen tussen ouders en verwijzende leerkrachten te onderzoeken. In de bevindingen werden tal van factoren geïdentificeerd die van invloed zijn op een effectief partnerschap. Ouderlijke factoren waren onder meer een beperkte Engelse taalvaardigheid, cultureel onbegrip, verwachtingen van de school over hun betrokkenheid, gebrek aan sociaal kapitaal, enz. Factoren voor leerkrachten waren onder andere stereotypen van Aziatisch gedrag, monoculturele perspectieven, professionele kracht en culturele ongevoeligheid. De analyses wezen op de noodzaak om rekening te houden met het acculturatieproces dat leerkrachten doorlopen en om het sociaal kapitaal van de ouders te vergroten door middel van een cultureel gevoelige benadering.