Insan hayatta iken, degeri karsiliginda bazi organlarini vermeyi göze alabilir, bir böbregini, gözünü kolunu, bacagini v.s... Ancak aklini asla..
Akil ve ruh sagligi hicbir deger karsiliginda feda edilemez.
Insan, sahip oldugu herseyi, hatta kendi varligini bile ancak akilla idrak eder. Akil gidince degil dünyayi, kainati verseler neye yarar; bilmeyecek, idrak edemeyecek olduktan sonra...
Akil ve ruh sagligi kisinin kendisi, cevresi ve Tanrisi ile uyum icinde olmasina bagli. Bunun asgar sarti da bir olan Ilahtan baska tanrilar edinmemektir. Birden cok tanri fikri ile huzurlu bir ruh ayni yerde düsünülemez.
Insan kalbini ve beynini fesada ugratanlar Allaha ragmen sevilen, korkulan, her dedigine tartismasiz inanilan, mutlak itaat edilen, yardim umulan, siginilan, böylece ilahlastirilan nesneler yani yeryüzü tanrilaridir.
