1972 baharinda Salihaya ceyizlik alinmasi icin Yasin, Nurihana bes bin lira verdi, dügün tarihi belirlendi. Nisan ayinda dügün sakin bir sekilde iki aile arasinda yapildiginda; rüzgar uguldadi, yagmur ciselemeye basladi.
Gökyüzü o gece kizginligini, nefesini estirerek, kulak zarini delercesine gürleyerek, simsekler cakarak, deli bir yagmur yagdirarak hissettirdi. Batman Cayi kudurmuscasina akiyordu. Sanki cay yagan yagmurla birlikte agitlar yakiyordu. Doganin bu haline köylüler de sasirmislardi. O yil yagmur hic bu denli hircin yagmamisti.
Uzun zamandir yagmur yagmadigindan, damlara bakim yapilmadigindan damlarda catlakliklar olusmustu. Yagmur sulari oldugu gibi evlerin icine akmisti. Mehmetin evi de bu yagmurdan nasibini almisti. Dügün icin alinan esyalar islanmisti. Avluya ayagini attigi gibi camurlasmis topraktan vicik vicik sesler geldi. Dama cikti, logu aldi, damin camurlasmis topragini bastirarak topragi pekistirdi. Yagmur durmadan yagiyordu. Mehmetin gözyaslariyla yagmur sanki birlikte akiyordu yanagindan. Neden sonra gözünde Melihanin bakislari belirdi, kulaginda sesi yankilandi. O an Mehmet, Ah seni ne cok özledim, ne cok bir bilsen... diye iclendi.
-Aslinda Melihanin ölümünden sonra selami sabahi kesmem gerekiyordu.
Ne Nurihanla ne de Salihayla hic konusmamaliydim.
