Bazi geceler sahip oldugu karanliktan daha bogucu, dikenli nefes... Aldigin yaranin kabugunu düsünerek dalip gittim. Bana hediye ettigin kabuk... Gecemi saran birkac dize dirildi. Onlarla büyük bir savas verdim, sana yakisacak bir siirle dizginleyebilmek icin. Bitkin düsüp uyumusum, gün agarmaya yüz tutunca. Bak iste bakk, yine basliksiz
En sert kayayi yontmak kadar zor
Gözlerinde gizlenmis beni bulmak
Yesil, yani yosun, tasin kabugu
Yumusatmaya yetmiyor bazi taslari
Bazi acilari yumusatmaya yetmeyen sözler gibi
Rüzgar en kararli saclarinda ömür bulmus kadar heyecanli,
Her nefeste
Simdi kabugu düsmüs kücük
Ama derin yarayi dizelerle sarma gayretidir bu siir
Birlikte aldigimiz yaranin kabugunu
Avucuma armagan ettiginden bu yana
Hicbir ates kabuk baglamaz
Yüregin de derisi yok zaten
Gecmiste yara almis da simdi kaniyor gibi
Basini ellerinin arasina alir ve susar. Sahne kararir.
