21. yüzyilda insanlik bogazlandi ve dünya bunu canli canli izliyor.
Simdi kistir. Havalar soguktur. Kiyafet yok. Soba yok. Biz cocuklarimizi düsünüyoruz. Asil SBüyük Sey yasandi gecti. Yasadiklarini anlatmiyorlar. Asil SBüyük Seyi söylemiyorlar. Ben acliktan ölmem.
Ben soguktan da ölmem. Kampta suyumuz yok, buyumuz yok diyenler
de hakli, biliyorum. Cünkü cocuklari var. Cocuklari ac. Ama unutma ve unutturma Asil SBüyük Sey arkada kaldi.
ISIDin katliamlarindan kacarak Sengal Dagina siginan Ezidiler,
dünya kamuoyunun gündemine, gönderilen yardim helikopterlerine
tutunmaya calisan insanlar olarak girdiler. Tutunmaya calistiklari
aslinda helikopterler degil yasamin kendisiydi; kimilerinin satranc
tahtasi olarak kimilerinin ise bataklik olarak tarif ettigi bir cografyadan umuda yolculugun sarsici bir portresiydi basinda cikan bu kareler...
Ama o kadarla kaldi. ISID, Suriye, Rusya ve ABD denklemine kilitlenen
Ortadogunun makro gündeminde ufak bir detay olarak görülen
Ezidilerin kimseye anlatamadigi SBüyük Sey neydi 73. Ferman
olarak nitelendirdikleri ve kaybettikleri esleri, dostlari, cocuklari ve
sevdikleriyle sinirli olmayan bu muazzam felaketin boyutlari nelerdi
Nurcan Baysal SBüyük Seyi, 73. Fermani steril bir tarafsizlikla
aktarmiyor, Ezidilere tercüman olmakla da yetinmiyor. Ezidilerin kalbi
Lalese yolculuk ederek, onlarin icinden ve onlarla birlikte konusuyor,
anlatiyor. Ortadogu uzmanlarinin insanligimizdan eksilten, Sbüyük
resmi görmeyi salik veren tutumlarina inat, sessiz kalinmamasi
gereken bir katliam icin tükenmez bir sebatla cagrida bulunuyor.