O, hep sessizce ilerledi ama saglam ilerledi; cizgisinden, ciddiyetinden ödün vermedi
Hicbir zaman ya l p a lamadi; ya l p a layanlara karsi dik durdu.
Milletvekilli maasini Mehmetcik Vakfina bagisladi.
Üniversiteden olan emekli ayligini Kiz Yetistirme Yurduna bagisladi.
Insanlarin yardimina kostu; sahsi cikarlarini kenara atip vatan menfaatini hep korudu.
Ermeni arastirmalari icin hükümetin vermedigi 400 bin TL üzerindeki parayi Türk Tarih Kurumuna bagisladi.
Sayisini belki de kendisini bile unuttugu bircok ögrenciye burs verdi.
Kisisel seyahatlerinde devletin arabasini kullanmadi; kendisine ait eski model arabasina bindi.
Üzgün aksamlarda Ferdi Tayfur dinledi; eski model arabasiyla carsiya cikip halkla sohbet etti.
Genclik askinin acisini yüregine gömdü gözyaslarini kalbinde sakladi.
Sert yüz hatlarinin ardindaki sevgi ve merhametini gariplerden, mazlumlardan esirgemedi.
Varlikli bir aileden gelmesine ragmen, hicbir zaman zenginligin rehavetine kapilmadi; bilakis ülkesi icin daha cok calisti.
Secimden önce kendisinden bagis isteyen camiye, oy icin olmasin diye bagisi vermeyip, secimden sonra o bölgede istedigi oyu alamamasina ragmen kendi kisisel hesabindan 100 bin lira bagis yapti.
Vatan icin, millet icin, ülkü icin, Türklük icin en önde giden bir nefer oldu.

Onun reklama ihtiyaci yok; en büyük referansi kendisi O, Devlet Bahceli
Adi gibi bir devlet, bu millet icin bir nimet Devlet Bahceli