Bir varmis bir yokmus deriz ya hep, bu aktaracagimiz masal da hem varmis, hem yokmus. Zamanlari da asan zamanin birinde, Kafdaginin eteklerinde bir yerlerde yesil yesil agaclarin arasinda, lalelerle sümbüllerle zambaklarla süslü bir bölgede mutlu mu mutlu, barisci mi barisci bir halk yasarmis.
Insanlari varlikli olmasa da mutluymus bu ülkenin. Sabahlari kalkip da komsusuna günaydin demeyeni yokmus. Asik yüzlü bir tek kisiye bile rastlanmazmis burada. Cünkü o bir karislik topraklarini birlikte isler, birlikte toplarlarmis ürünlerini. Herkes gücü oraninda calisir ve herkese ihtiyaci oraninda pay verilirmis elde ettiklerinden. Kimsenin gözü baskasinin malinda olmazmis. Bu nedenle de herkes huzurlu ve mutluymus.
