Metinin annesi vefat etmisti. Köyde herkes onu Yetim Metin diye cagirirdi. Babasi bir gün eve üvey anne getirdi. Üvey anne ve üvey kardesle birlikte annesinin acisini bile unutturan günler basladi.
Üvey annesi evden ninesini de gönderince Metin iyice yalniz kaldi. Neredeyse her gün olur olmaz sebeplerle dayak yiyordu. Bütün köylü onun bu haline üzülüyordu. Bunlar yetmezmis gibi bir gün üvey annesinin altinlari ortadan kayboldu.
Üvey annesi altinlari Metinin caldigini iddia etti. Artik Metin köyde hirsiz diye biliniyordu. Dayaga, hakarete, kendi evinde siginti gibi yasamaya, her seye katlanabilirdi belki... Ama hirsiz damgasini asla kabul edemezdi. Metin eli kolu bagli duramazdi.
Üvey annesinin babasina kurdugu hain tuzagi ortaya cikarmaya calisan kücük Metinin cesaret öyküsü bu kitapta.
